Jedną z naszych ulubionych rzek płynęliśmy w czasie czerwcowych upałów. Wystartowaliśmy w Drzewicy pod zamkiem – jest tu dobre miejsce wodowania. Zamek to przykład nie wykorzystania nieźle zachowanej budowli dla turystyki: zamknięty, brak tablic informacyjnych, a najciekawszy w szeroko rozumianej okolicy.
Początkowy odcinek Drzewiczki jest dość płytki. Częste są kamieniste bystrza, na których można przytrzeć kajakiem (dlatego polecamy polietyleny). Płynie się w cieniu drzew. Co jakiś czas rzeka rozwidla się na odnogi. Po ok. ok. 500 m mijamy ceglany gotycki kościół, a kawałek dalej budynek fabryczny (może dawny młyn?), przy którym jest bystrze. Kolejne 500 m dalej z prawej strony wpada rzeka Brzuśnia, która słynie z tego, że ma największych spadek wśród spławnych rzek do ok. 100 km od Warszawy. Opiszemy ją przy innej okazji.
Za ujście Brzuśni rzeka nadal płynie wśród drzew. Pojawiają się niestety śmieci: lodówka (nawet nie jedna), wiadra plastikowe, styropian, itp. Z czasem rzeka wypływa na pola i śmieci jest mniej, a raczej nie mają się po prostu na czym zatrzymywać. Długi odcinek pozbawiony jest punktów charakterystycznych. Po 7 km dopływamy do brodu i wysoko zawieszonej kładki w szczerym polu. Kiedyś, jak płynęliśmy Drzewiczkę przy wysokim stanie wody, ciężką było się zmieścić pod kładką…
Pojawiają się nadrzeczne małe plaże, na których można sobie zrobić postój. Po następnych kilku kilometrach meldujemy się w Nieznamierowicach, przy progu, który trzeba obnieść lewą stroną. Odcinek za Nieznamierowicami jest szerszy lecz również pozbawiony punktów charakterystycznych na długich odcinkach. Trochę lasów, zakrętów, jakieś drobne zwałki po bokach. Dopiero przed Lipowem robi się trudniej. Najpierw jest potężna zwałka śmieciowa odpowiadająca na pytanie, gdzie podziały się śmieci na odcinku łąkowym. Następnie wielkie zwalone drzewo, które przepływamy pod spodem przy szybkim nurcie (nowość). A dalej znane nam kamieniste bystrze i wiata. Jest to dobre miejsce postojowe, o ile nie jest zajęte już przez kogoś innego.
Do Odrzywołu pozostał kawałek łatwej rzeki. Próg przed wsią obnosimy z prawej strony. Na rozwidleniu we wsi niektórzy wybierają lewą odnogę i grzezną na zwalonym drzewie, a niektórzy prawą, która ma szybki nurt i jest spławna.
Łącznie przepłynęliśmy 18,7 km w ok. 5 godzin z postojami. Trudność rzeki oceniamy na ZWB-ZWC (za Drzewicą), uciążliwość na U3 (kilka zwałek i progów), malowniczość na **, przy czym mogłaby być jedna gwiazdka więcej, gdyby nie śmieci w rzece.
Więcej o Drzewiczce i innych rzekach przeczytasz w naszym przewodniku:
