W zachodniej części wsi znajdują się wiadukty będące pozostałością po zlikwidowanej linii kolejowej z Gołdapi do Żytkiejm. Jej budowę rozpoczęto w 1910 roku, ale uruchomiono dopiero jesienią 1927 roku. W efekcie powstało na jej trasie kilka wyjątkowo ciekawych, zachowanych do dziś wiaduktów kolejowych. Ich wybudowanie było konieczne w związku z biegiem trasy po pagórkowatym terenie Mazur Garbatych.

Wiadukty w Kiepojciach poprowadzono nad rzeką Bludzią i drogą dojazdową do wsi. Pierwsze po zachodniej stronie są dwoma bliźniaczymi obiektami, a drugi pojedynczy znajduje się po wschodniej stronie wsi. Pierwszy wiadukt wybudowano tutaj przed I wojną światową. Bliźniaczy po północnej stronie dostawiono w 1918 roku. Południowy pozostał niedokończony. Prowadzące do nich nasypy usypano już po I wojnie światowej.

Ten pojedynczy wybudowany nad drogą jest trzyprzęsłowy, a te nad rzeką Bludzią są pięcioprzęsłowe i mają wysokość około 18 m. Oba mają neogotyckie ozdobne detale. Podaje się, że wszystkie wiadukty zostały zaprojektowane przez włoskich architektów i były wzorowane na włoskich akweduktach. Opisywane wiadukty są bardzo podobne do tych najbardziej znanych, wybudowanych w Stańczykach.

Przy zwiedzaniu wspomnianych wiaduktów należy zachować ostrożność ze względu na ich zły stan techniczny. Znaleźliśmy informację, że w 2018 roku podjęto prace nad przygotowaniem dokumentacji ich remontu. Być może zostanie on przeprowadzony w najbliższych latach i te niezwykle ciekawe zabytki techniki będą nadal stanowiły atrakcję turystyczne i dowodziły bogatej historii regionu.

Kiepojcie są położone po lewej stronie drogi nr 651 z Gołdapi do Żytkiejm. Do wiaduktów we wsi dojedziemy, skręcając z głównej drogi w lewo, w miejscowości Barcie, na wysokości północnego skraju jeziora Przerośl, około 200 metrów za mostem na tej drodze na rzece Bludzi. Po około kilometrze drogi gruntowej dojedziemy do pierwszego, zbudowanego nad drogą, którą jedziemy. Kilkaset metrów na zachód od nich znajduje się bliźniacza para. Najłatwiej dojdziemy do nich, idąc około 500 metrów nasypem pozostałym po torach kolejowych (N 54 17’ 45,35” E 22 34’ 58,36”).

Marek Dudziak

Więcej podobnych miejsc znajdziesz w przewodniku Zapomniane miejsca Warmińsko-mazurskie, część wschodnia

Related Posts